W Pigułce

  • bylina wieloletnia, chwast, roślina lecznicza i jadalna
  • wzrost – 10 – 40 cm
  • kłącza krótkie i ucięte
  • korzeń pionowy
  • szypuła kwiatostanowa z 5 wyraźnymi bruzdami

cechy blaszki liściowej

  • długie, równowąskie, lancetowate; u nasady zwężone w krótki, pochwiasty i długo owłosiony ogonek; blaszka przeważnie całobrzega
  • liście zebrane w przyziemną rozetę
  • unerwienie- równoległe (3 – 5 nerwowe)
  • pora kwitnienia V – IX
  • barwa kwiatów – białawe, bladoróżowe, jasnobrązowe
    • kwiaty drobne, niepozorne, zebrane w gęsty, kulisty lub walcowaty, brunatny kłos
    • wyrastają dopiero w drugim roku z rozety liściowej w postaci jednej lub kilku bezlistnych pędów kwiatowych
  • torebka
  • pastwiska, polany, przydroża, ugory, łąki, trawniki, nieużytki
  • gatunek charakterystyczny dla zbiorowisk łąkowych

W Pigułce

  • bylina wieloletnia, chwast, roślina lecznicza i jadalna
  • wzrost – 10 – 40 cm
  • kłącza krótkie i ucięte
  • korzeń pionowy
  • szypuła kwiatostanowa z 5 wyraźnymi bruzdami

cechy blaszki liściowej

  • długie, równowąskie, lancetowate; u nasady zwężone w krótki, pochwiasty i długo owłosiony ogonek; blaszka przeważnie całobrzega
  • liście zebrane w przyziemną rozetę
  • unerwienie- równoległe (3 – 5 nerwowe)
  • pora kwitnienia V – IX
  • barwa kwiatów – białawe, bladoróżowe, jasnobrązowe
    • kwiaty drobne, niepozorne, zebrane w gęsty, kulisty lub walcowaty, brunatny kłos
    • wyrastają dopiero w drugim roku z rozety liściowej w postaci jednej lub kilku bezlistnych pędów kwiatowych
  • torebka
  • pastwiska, polany, przydroża, ugory, łąki, trawniki, nieużytki
  • gatunek charakterystyczny dla zbiorowisk łąkowych

Ciekawostki

  • Babka jako roślina żywicielska dla motyli
    Liście babki lancetowatej (Plantago lanceolata) stanowią istotne źródło pokarmu dla gąsienic niektórych gatunków motyli, zwłaszcza z rodzin modraszkowatych (Lycaenidae) i rusałkowatych (Nymphalidae). Przykładem jest modraszek ikar (Polyommatus icarus), którego larwy żerują na jej liściach. Obecność babki w środowisku może więc korzystnie wpływać na lokalną bioróżnorodność.
  • Efektywność reprodukcyjna i przystosowanie siedliskowe
    Babka lancetowata jest rośliną wyjątkowo skuteczną w kolonizacji. Pojedynczy egzemplarz może wyprodukować do 1000 nasion w ciągu jednego sezonu wegetacyjnego. Co więcej, nasiona te zachowują zdolność kiełkowania przez około 5 lat, co umożliwia jej przetrwanie w zmiennych warunkach środowiskowych i szybkie zajmowanie nowych nisz ekologicznych.
  • Zastosowanie kulinarne kwiatostanów
    Młode, jeszcze nierozwinięte kwiatostany babki lancetowatej można poddać obróbce termicznej, np. smażeniu. Ich smak zbliżony jest do smażonych pieczarek, co czyni je interesującym dodatkiem w kuchni roślinnej – zwłaszcza w kontekście kuchni dzikiej (tzw. wild foraging).
  • Reakcja na wilgotność – roślina jako wskaźnik pogodowy
    W tradycyjnej wiedzy ludowej obserwowano, że zamykające się kwiatostany babki mogą zapowiadać zbliżający się deszcz. To zjawisko ma swoje uzasadnienie biologiczne – roślina faktycznie reaguje na zmiany wilgotności powietrza, co może wpływać na pozycję i zamknięcie jej kwiatostanów.

SUROWIEC ZIELARSKI

BABKA LANCETOWATA – Plantago lanceolata

  • liść babki lancetowatej – Plantaginis lanceolata folium

Gatunki, z których można pozyskiwać surowiec:

  • babka zwyczajna – Plantago major

CZAS ZBIORU

  • liście zbiera się przed lub w czasie kwitnienia V – VIII
    • wg FP X – liście babki lancetowatej najlepiej pozyskiwać przed okresem pełnego rozkwitu kwiatostanów

SUSZENIE

  • zebrane liście należy rozłożyć cienką warstwą w przewiewnym, suchym i zacienionym miejscu
  • w suszarkach w temperaturze do 40˚C

warto wiedzieć
  • liście, które podczas suszenia pociemniały i mają fioletowo – brunatne przebarwienia w dużym stopniu utraciły swoje cenne właściwości

PODSTAWOWE ZWIĄZKI CZYNNE

  • glikozydy irydoidowe – katalpol, aukubina
  • garbniki
    • liście babki lancetowatej mają więcej garbników niż babka zwyczajna
  • śluzy
  • flawonoidy – apigenina, luteolina
  • kwasy organiczne
  • pektyny
  • związki mineralne – dużą część składników mineralnych stanowią sole cynku i potasu oraz kwas krzemowy

  • w młodych liściach, zbieranych IV – V przeważa katalpol, w starszych zbieranych na przełomie VI – VII głównym składnikiem jest aukubina

DZIAŁANIE

  • przeciwzapalne – głównie na błony śluzowe jamy ustnej, gardła i układu pokarmowego
  • przeciwwrzodowe i gojące
  • powlekające błony śluzowe przewodu pokarmowego i górnych dróg oddechowych (następuje zmniejszenie przekrwienia błon śluzowych)
  • bakteriobójcze i bakteriostatyczne (najsilniejsze działanie wykazuje świeży surowiec, zwłaszcza sok)
  • przeciwwirusowe
  • wykrztuśne
  • rozkurczowe na mięśnie gładkie dróg oddechowych
  • ściągające – w odwarach działa silniej niż w naparach
  • anstyseptyczne
  • przeciwzapalne

ZASTOSOWANIE

Szwajcarski ksiądz Kunzle o babce napisał:
„Zastosowanie lecznicze mają wszystkie gatunki babki i wszystkie części rośliny: korzenie, ziele, kwiaty i nasiona. Babka, jak żadna inna roślina, oczyszcza krew, płuca oraz żołądek i dlatego zalecana jest dla osób, które cierpią na niedokrwistość, mają kłopoty z płucami i nerkami, są blade, mają wysypki i wypryski, liszaje, pokasłują, mają chrypkę i są chude mimo, że nie brakuje im jedzenia. Pomaga słabowitym dzieciom, które mimo dobrego odżywiania wolniej się rozwijają”.

wewnętrzne:

  • układ oddechowy
    • nieżyt dróg oddechowych
    • zaflegmienie, kaszel, krztusiec, dychawica oskrzelowa, gruźlica płuc – działanie raczej wspomagające
    • zapalenia oskrzeli i dychawicy oskrzelowej
    • sok ze świeżych liści babki stabilizowany etanolem jest stosowany w schorzeniach górnych dróg oddechowych oraz astmie
  • układ pokarmowy
    • nieżyt układu pokarmowego (przewlekły i ostry) – przede wszystkim w odwarach
    • niedokwaśność żołądka – w odwarach
    • stany zapalne błony śluzowej żołądka i jelit
      babka stosowana w odwarach i/lub naparach bardzo dobrze regeneruje nabłonek
    • wrzody żołądka i dwunastnicy – jako środek wspomagający gojenie – w odwarach i lub naparach
    • biegunka o słabym nasileniu – w odwarach

zewnętrzne:

w fitoterapii zewnętrznej wykorzystuje się:
– świeży sok
– okłady z rozgniecionych liści
– odwary, napary, nalewki do przemywań, płukanek i kąpieli

  • zapalenie spojówek i powiek – przemywanie oczu letnim naparem lub odwarem z liści babki zmniejsza stan zapalny, redukuje obrzęk i łagodzi podrażnienie błony śluzowej oka
  • zmiany skórne:
    • dermatozy, wypryski, wrzody – przemywanie świeżym sokiem lub okłady z liści
    • zmiany o charakterze zapalnym: trądzik, liszaje, wysypki, zakażenia bakteryjne – szczególnie skuteczne okłady z liści lub przemywania odwarem
    • zranienia, oparzenia, owrzodzenia – świeży sok przyspiesza ziarninowanie i wspomaga gojenie
    • ukąszenia i użądlenia – najlepiej przemywać nalewką (tincturą) z babki lub świeżym sokiem
  • stany zapalne jamy ustnej:
    • zapalenie gardła i dziąseł – płukanie naparem lub odwarem zmniejsza stan zapalny i łagodzi ból
    • zapalenie dziąseł i próchnica – regularne płukanie poprawia stan mikrobioty jamy ustnej i pozytywnie wpływa na kondycję zębów.
  • okolice intymne:
    • białe upławy – irygacje naparem z babki
    • stany zapalne skóry i sromu – przemywania odwarem oraz nasiadówki

ŚRODKI OSTROŻNOŚCI

Sytuacje, które zawsze wymagają ostrożności

  • nadwrażliwość lub alergia na składniki babki
  • dzieci do 12 roku życia – brak badań, stąd zalecana ostrożność
  • kobiety w ciąży i karmiące – brak badań

warto wiedzieć
  • w badaniach nie stwierdzono skutków niepożądanych ani żadnych efektów ubocznych jej stosowania
  • nie odnotowano także działań niepożądanych po zastosowaniu liści babki

PRZYKŁADOWE SPOSOBY PRZYRZĄDZANIA

Z czym warto łączyć babkę – przykład

  • przy zmęczonych oczach – z zielem świetlika, koszyczkiem rumianku, kwiatem malwy
  • w schorzenia układu oddechowego – z zielem miodunki, koszyczkiem rumianku, korzeniem omanu, zielem szanty, korzeniem prawoślazu

1. Sok z babki

Sposób przygotowania:

  • Świeże, umyte liście (bez ogonków) przepuścić przez wyciskarkę wolnoobrotową.
  • Na każde 100 ml uzyskanego soku dodać 200 ml cukru lub płynnego miodu i dokładnie wymieszać.
  • Tak przygotowany sok nie wymaga pasteryzacji – należy jednak przechowywać go w ciemnym, chłodnym miejscu (np. lodówce).

Warianty:

  • Wersja bezcukrowa: Sok można zamrozić w woreczkach na lód i przyjmować po rozmrożeniu, rozcieńczony z wodą – szczególnie polecane dla osób eliminujących cukier.
    Dodatkowo rozcieńczony sok może służyć do przemywania skóry w przypadku:
    – ran, trądziku, ukąszeń, pokrzywki.

  • Wersja alkoholowa (stabilizowana):
    Na każde 100 ml soku dodać:
    – 100 ml cukru lub miodu
    – 20–30 ml alkoholu 40%
    Tak przygotowany roztwór zachowuje trwałość i może być stosowany wewnętrznie oraz zewnętrznie.


2. Napar ze świeżych liści – przy problemach trawiennych

Składniki:

  • 1 duża garść liści zebranych w czasie kwitnienia
  • 1,5 szklanki wody

Sposób przygotowania:
Zioła zalać wodą, zaparzać pod przykryciem przez 10–15 minut.

Dawkowanie i zastosowanie:
Pić ½ szklanki 3 razy dziennie przy:

  • przewlekłych nieżytach błon śluzowych żołądka
  • wzdęciach i problemach trawiennych

3. Odwar wg A. Ożarowskiego

Składniki:

  • 1 łyżka suszonych, rozdrobnionych liści
  • 1,5 szklanki gorącej wody

Sposób przygotowania:
Zalać liście wodą, doprowadzić do wrzenia, a następnie odstawić do zaparzenia. Po kilku minutach przecedzić.

Dawkowanie i zastosowanie:

  • Pić ½ szklanki 2–3 razy dziennie jako środek przeciwzapalny i bakteriobójczy
  • Odwar może być stosowany również do:
    – okładów i przemywań skóry
    – płukanek jamy ustnej i gardła
    – przemywania oczu – po rozcieńczeniu w proporcji 1:1 z przegotowaną wodą

4. Mieszanka na zapalenie oskrzeli wg M. Treben

„Szklankę zimnej wody z plasterkiem cytryny (bez skórki, jeśli cytryna była pryskana) i łyżeczkę do kawy kandyzowanego cukru ogrzewa się do wrzenia. Gdy zakipi cztery do pięciu razy, zdejmuje się naczynie z kuchenki i dopiero wtedy dodaje łyżeczkę mieszanki babki z macierzanką i pozostawia na pół godziny do naciągnięcia.
W ciężkich przypadkach należy pić herbatkę 4 – 5 x dziennie.
Za każdym razem przygotowuje się świeżą porcję i pije łykami tak gorącą jak tylko możliwe.”


 

BIBLIOGRAFIA

BIBLIOGRAFIA  – botanika

0%
OFERTA SPECJALNA

„Botanika dla Zielarza w pigułce"
to same najważniejsze rzeczy, które powinieneś wiedzieć

Możesz zamówić wersję elektroniczną, która będzie pomocna przy oznaczaniu roślin