W Pigułce
- krzewinka zimozielona, ozdobna, użytkowa, mrozoodporna, trująca i lecznicza
- doskonale sprawdza się jako roślina okrywowa – odporna na mróz, utrzymuje zielony kolor przez cały rok
- często stosowana w ogrodnictwie ze względu na walory dekoracyjne i małe wymagania pielęgnacyjn
- barwinek szybko się rozrasta – może zagłuszać inne gatunki, dlatego bywa uznawany za roślinę inwazyjną
- należy do roślin długowiecznych, może rosnąć wiele lat w jednym miejscu
- w naturze występuje rzadko, częściej w stanie zdziczałym (z ogrodów).
- wysokość: 10 – 20 cm
- korzenie: cienkie, delikatne, ale silnie rozwinięte; płytko rozrastające się – dominują w górnych warstwach gleby; system korzeniowy głównie adventywny (powstający w węzłach pędów)
- kłącza: długie, elastyczne, rozgałęzione i płożące; łatwo się ukorzeniają, odpowiadają za szybkie rozmnażanie wegetatywne i ekspansję rośliny
- widne lasy liściaste i mieszane, zarośla, parki
- często wykorzystywany jako roślina okrywowa – tworzy zwarte, gęste łany
- preferuje gleby żyzne, próchniczne, zasobne w wapń
- dobrze znosi cień i półcień – to jedna z nielicznych roślin, które doskonale radzą sobie w miejscach słabo nasłonecznionych
- nie toleruje podmokłych stanowisk
W Pigułce
- krzewinka zimozielona, ozdobna, użytkowa, mrozoodporna, trująca i lecznicza
- doskonale sprawdza się jako roślina okrywowa – odporna na mróz, utrzymuje zielony kolor przez cały rok
- często stosowana w ogrodnictwie ze względu na walory dekoracyjne i małe wymagania pielęgnacyjn
- barwinek szybko się rozrasta – może zagłuszać inne gatunki, dlatego bywa uznawany za roślinę inwazyjną
- należy do roślin długowiecznych, może rosnąć wiele lat w jednym miejscu
- w naturze występuje rzadko, częściej w stanie zdziczałym (z ogrodów).
- wysokość: 10 – 20 cm
- korzenie: cienkie, delikatne, ale silnie rozwinięte; płytko rozrastające się – dominują w górnych warstwach gleby; system korzeniowy głównie adventywny (powstający w węzłach pędów)
- kłącza: długie, elastyczne, rozgałęzione i płożące; łatwo się ukorzeniają, odpowiadają za szybkie rozmnażanie wegetatywne i ekspansję rośliny
- pędy cienkie, czołgające się, zakorzeniające się w węzłach; u nasady zdrewniałe
- łodygi kwiatostanowe wzniesione, zakończone pojedynczym kwiatem
- pędy wegetatywne mogą osiągać długość do 1 m
- pędy są zielonkawe do czerwonawobrązowych
cechy blaszki liściowej
- skórzasta, całobrzega, ciemnozielona i błyszcząca; kształt jajowaty, eliptyczny lub eliptycznolancetowaty;
- długość do 5 cm
- ogonek liściowy – krótki
- ułożenie liści: naprzeciwległe
- pora kwitnienia III – V
- barwa kwiatów: niebieska lub jasnofioletowa
- kwiaty pojedyncze, osadzone na długich szypułkach w pachwinach liści
- obupłciowe, zapylane przez owady
- korona lejkowata, pięciopłatkowa, płatki skrętnie ustawione
- średnica kwiatów: 2,5 – 3 cm
- widne lasy liściaste i mieszane, zarośla, parki
- często wykorzystywany jako roślina okrywowa – tworzy zwarte, gęste łany
- preferuje gleby żyzne, próchniczne, zasobne w wapń
- dobrze znosi cień i półcień – to jedna z nielicznych roślin, które doskonale radzą sobie w miejscach słabo nasłonecznionych
- nie toleruje podmokłych stanowisk
Ciekawostki
- barwinek w dawnej Polsce uznany był za roślinę miłości – dziewczęta plotły z niego wianki dla ukochanych, a barwinkiem ozdabiano wieńce ślubne
- w tradycji i symbolice barwinek symbolizował wieczność i życie po śmierci, dlatego często sadzono go na grobach; wierzono w jego magiczną siłę, która pomagała zmarłym przekraczać granice pomiędzy światami – stąd wkładano go do trumny oraz obsadzano nim groby na cmentarzach
- odgrywał bardzo istotną rolę dla ludności słowiańskiej; w wielu miejscach Polski był i nadal jest wykorzystywany podczas obrzędów religijnych np.: do ozdabiania koszyczków wielkanocnych
- w wielu europejskich krajach był uznawany zakwiat czarownic – wierzono, że używały go do magicznych rytuałów
SUROWIEC ZIELARSKI
BARWINEK POSPOLITY – Vinca minor
- ziele barwinka – Vincae folium
CZAS ZBIORU
- ziele zbiera się przed lub w czasie kwitnienia IV – VI
- zbiór przeprowadza się, gdy roślina jest w pełni rozwinięta, co zapewnia maksymalne stężenie substancji czynnych
- warto wiedzieć, że kwiaty mają niewielkie działanie fitoterapeutyczne, ale liście podczas kwitnienia wykazują najwyższe stężenie składników aktywnych
SUSZENIE
- zebrany surowiec należy rozłożyć cienką warstwą w suchym, przewiewnym i zacienionym miejscu
- w suszarkach w temperaturze do 60˚C
PODSTAWOWE ZWIĄZKI CZYNNE
- alkaloidy monoterpenowo – indolowe – (najważniejszym jest winkamina)
- flawonoidy (kwercetyna, kemferol, rutozyd)
- kwasy fenolowe (kwas chlorogenowy, kawowy)
- garbniki
- olejek eteryczny – w niewielkich ilościach
Znaczenie kwiatów barwinka w fitoterapii
- zawartość substancji czynnych:
kwiaty barwinka pospolitego zawierają znacznie mniejsze ilości alkaloidów w porównaniu do liści- zastosowanie lecznicze:
ze względu na niższą zawartość substancji czynnych, kwiaty mają ograniczone zastosowanie w fitoterapii i nie są głównym surowcem leczniczym
DZIAŁANIE
Działanie lecznicze barwinka pospolitego związane jest przede wszystkim z obecnością alkaloidów indolowych, które stanowią jego główną grupę związków czynnych. W roślinie wykryto około 50 różnych alkaloidów, z których najważniejszym jest winkamina – substancja poprawiająca krążenie mózgowe. Inne alkaloidy, takie jak izowinkamina, perwincyna czy ajmalina, również mają wpływ na układ nerwowy i krwionośny. Ich łączna zawartość w surowcu może wynosić od 0,8 do 4% w suchej masie, w zależności od miejsca występowania. To właśnie te związki odpowiadają za działanie nootropowe, hipotensyjne i neuroprotekcyjne barwinka.
- wspiera układ krążenia
- poprawia krążenie mózgowe i wieńcowe
- rozszerza naczynia krwionośne (działanie głównie dzięki winkaminie i flawonoidom)
- działa przeciwmiażdżycowo
- obniża ciśnienie krwi (działanie hipotensyjne związane jest z obecnością ajmalicyny, winicyny)
- nootropowe (prokognitywne)
- poprawia pamięć, koncentrację i funkcje poznawcze
- poprawia krążenie mózgowe – (winkamina)
- rozszerza naczynia krwionośne w mózgu, co wpływa na zwiększenie dopływu tlenu i składników odżywczych do neuronów
- chroni neurony przed uszkodzeniami, np. w wyniku niedotlenienia
- wspiera regenerację komórek nerwowych (działanie neuroprotekcyjne)
- przeciwzapalnie i przeciwutleniające (flawonoidy, garbniki, kwasy organiczne)
- działa ochronnie na komórki (m.in. mózgowe) dzięki obecności flawonoidów, garbników i kwasów fenolowych
- spowalnia procesy neurodegeneracyjne i starzeniowe
Barwinek wspiera pracę mózgu i wpływa na funkcjonowanie neuronów nie w sposób bezpośredni, lecz przez poprawę mikrokrążenia
ZASTOSOWANIE
Barwinek w medycynie ludowej – tradycyjne zastosowanie
- wewnętrznie:
- w leczeniu biegunek i nieżytów żołądkowo-jelitowych
- na krwawienia z nosa
- przy zaflegmieniu płuc i przewlekłym kaszlu
- zewnętrznie:
- do leczenia wyprysków skórnych u dzieci
- przyspieszanie gojenia się ran i otarć
wewnętrzne:
- układ nerwowy
- zaburzenia krążenia mózgowego
- pogorszenie pamięci i koncentracji (zwłaszcza u osób w podeszłym wieku)
- zawroty i bóle głowy
- szumy uszne
- niedotlenienie mózgu
- układ krążenia
- nadciśnienie – winkamina oddziaływuje bezpośrednio na mięśnie gładkie naczyń mózgowych powodując ich rozszerzenie (obniża ciśnienie krwi)
- choroba wieńcowa
- osłabione serce
- zastoje żylne i żylaki
- skłonność do zakrzepów
Zastosowanie terapeutyczne barwinka wg Ożarowskiego
(na podstawie: A. Ożarowski, „Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie”)
- nadciśnienie tętnicze– szczególnie w przewlekłych, łagodnych postaciach.
- nerwice wegetatywne– np. z objawami krążeniowymi.
- zaburzenia krążenia mózgowego, w tym:
- encefalopatia nadciśnieniowa
- miażdżyca naczyń mózgowych
- zwężenie tętnicy szyjnej
- skutki urazów czaszki
- stany poudarowe, zakrzepy, wylewy podpajęczynówkowe
- zaburzenia widzenia o podłożu naczyniowym:
- retinopatia miażdżycowa
- zwyrodnienie barwnikowe siatkówki
- zaburzenia słuchu naczyniowego i choroba Ménière’a
- zaburzenia krążenia wieńcowego – wspomagająco z flawonoidami z głogu
- choroby żył kończyn dolnych:
- żylaki
- zastoje żylne
- skłonność do zakrzepów
- zarostowe zapalenie żył
- położnictwo i ginekologia(rzadziej):
- krwawienia hipotoniczne
- niedostateczna inwolucja (obkurczanie się) macicy po porodzie
ŚRODKI OSTROŻNOŚCI
Sytuacje, które zawsze wymagają ostrożności
- nadwrażliwość lub alergia na składniki barwinka
- kobiety w ciąży i karmiące
- niskie ciśnienie – barwinek może je dodatkowo obniżać
- zaburzenia krzepnięcia krwi
- schorzenia serca
- równoczesne stosowanie leków hipotensyjnych, przeciwzakrzepowych lub neuroleptyków – możliwe interakcje
- osoby starsze (najczęściej już z istniejącymi chorobami)
- dzieci (brak wystarczających badań dotyczących bezpieczeństwa)
Ostrzeżenie dotyczące stosowania barwinka
Barwinek pospolity to roślina lecznicza o silnym działaniu, ale jednocześnie zawiera toksyczne alkaloidy, które w nieodpowiednich dawkach mogą działać neuro- i kardiotoksycznie. Szczególnie bogate w te substancje są liście i łodygi. Z tego powodu barwinek nie nadaje się do samodzielnego stosowania – nie powinien być używany w domowym ziołolecznictwie. W fitoterapii wykorzystuje się wyłącznie standaryzowane preparaty (np. z winkaminą), opracowane pod ścisłą kontrolą. To roślina, która działa silnie – dlatego wymaga równie dużej ostrożności.
PRZYKŁADOWE SPOSOBY PRZYRZĄDZANIA
Z bloga dr H. Różańskiego
„Dawek oficjalnych sproszkowanego ziela barwinka nie ma. Ja stosowałem w praktyce dawkę 1,5 g dziennie, sproszkowanego surowca. Kuracja nie może trwać bez przerwy. Po 2 – 3 tygodniach zażywania należy zrobić przynajmniej 2 – tygodniową przerwę. 1,5 g surowca rozdrobnić, zaparzyć w 150 ml wody. Tę ilość wypić w ciągu dnia w trzech porcjach”
Dawkowanie:
- odwar – 3 razy dz. po 30 ml
- napar – 3 razy dz. po 30 ml
- tinctura Vincae – 3 – 4 razy dz. po 40 kropli
- intractum Vincae – 3-4 razy dz. po 30 – 40 kropli
Obecnie brak jest badań naukowych potwierdzających skuteczność tradycyjnych naparów
z barwinka pospolitego. Większość dostępnych badań koncentruje się na tandaryzowanych ekstraktach i izolowanych związkach, takich jak winkamina czy winpocetyna.
Dlatego w medycynie oficjalnej używane są jedynie nowoczesne formy leków zawierające alkaloidy tej rośliny.