W Pigułce

  • krzewinka zimozielona, ozdobna, użytkowa, mrozoodporna, trująca i lecznicza
  • doskonale sprawdza się jako roślina okrywowa – odporna na mróz, utrzymuje zielony kolor przez cały rok
  • często stosowana w ogrodnictwie ze względu na walory dekoracyjne i małe wymagania pielęgnacyjn
  • barwinek szybko się rozrasta – może zagłuszać inne gatunki, dlatego bywa uznawany za roślinę inwazyjną
  • należy do roślin długowiecznych, może rosnąć wiele lat w jednym miejscu
  • w naturze występuje rzadko, częściej w stanie zdziczałym (z ogrodów).
  • wysokość: 10 – 20 cm

  • korzenie: cienkie, delikatne, ale silnie rozwinięte; płytko rozrastające się – dominują w górnych warstwach gleby; system korzeniowy głównie adventywny (powstający w węzłach pędów)
  • kłącza: długie, elastyczne, rozgałęzione i płożące; łatwo się ukorzeniają, odpowiadają za szybkie rozmnażanie wegetatywne i ekspansję rośliny

  • pędy cienkie, czołgające się, zakorzeniające się w węzłach; u nasady zdrewniałe
  • łodygi kwiatostanowe wzniesione, zakończone pojedynczym kwiatem
  • pędy wegetatywne mogą osiągać długość do 1 m
  • pędy są zielonkawe do czerwonawobrązowych

cechy blaszki liściowej

  • skórzasta, całobrzega, ciemnozielona i błyszcząca; kształt jajowaty, eliptyczny lub eliptycznolancetowaty;
  • długość do 5 cm
  • ogonek liściowy – krótki
  • ułożenie liści: naprzeciwległe

  • pora kwitnienia III – V
  • barwa kwiatów: niebieska lub jasnofioletowa
    • kwiaty pojedyncze, osadzone na długich szypułkach w pachwinach liści
    • obupłciowe, zapylane przez owady
    • korona lejkowata, pięciopłatkowa, płatki skrętnie ustawione
    • średnica kwiatów: 2,5 – 3 cm

  • mieszek (najczęściej jednak roślina nie owocuje – rozmnaża się głównie wegetatywnie)

  • widne lasy liściaste i mieszane, zarośla, parki
  • często wykorzystywany jako roślina okrywowa – tworzy zwarte, gęste łany
  • preferuje gleby żyzne, próchniczne, zasobne w wapń
  • dobrze znosi cień i półcień – to jedna z nielicznych roślin, które doskonale radzą sobie w miejscach słabo nasłonecznionych
  • nie toleruje podmokłych stanowisk

W Pigułce

  • krzewinka zimozielona, ozdobna, użytkowa, mrozoodporna, trująca i lecznicza
  • doskonale sprawdza się jako roślina okrywowa – odporna na mróz, utrzymuje zielony kolor przez cały rok
  • często stosowana w ogrodnictwie ze względu na walory dekoracyjne i małe wymagania pielęgnacyjn
  • barwinek szybko się rozrasta – może zagłuszać inne gatunki, dlatego bywa uznawany za roślinę inwazyjną
  • należy do roślin długowiecznych, może rosnąć wiele lat w jednym miejscu
  • w naturze występuje rzadko, częściej w stanie zdziczałym (z ogrodów).
  • wysokość: 10 – 20 cm

  • korzenie: cienkie, delikatne, ale silnie rozwinięte; płytko rozrastające się – dominują w górnych warstwach gleby; system korzeniowy głównie adventywny (powstający w węzłach pędów)
  • kłącza: długie, elastyczne, rozgałęzione i płożące; łatwo się ukorzeniają, odpowiadają za szybkie rozmnażanie wegetatywne i ekspansję rośliny

  • pędy cienkie, czołgające się, zakorzeniające się w węzłach; u nasady zdrewniałe
  • łodygi kwiatostanowe wzniesione, zakończone pojedynczym kwiatem
  • pędy wegetatywne mogą osiągać długość do 1 m
  • pędy są zielonkawe do czerwonawobrązowych

cechy blaszki liściowej

  • skórzasta, całobrzega, ciemnozielona i błyszcząca; kształt jajowaty, eliptyczny lub eliptycznolancetowaty;
  • długość do 5 cm
  • ogonek liściowy – krótki
  • ułożenie liści: naprzeciwległe

  • pora kwitnienia III – V
  • barwa kwiatów: niebieska lub jasnofioletowa
    • kwiaty pojedyncze, osadzone na długich szypułkach w pachwinach liści
    • obupłciowe, zapylane przez owady
    • korona lejkowata, pięciopłatkowa, płatki skrętnie ustawione
    • średnica kwiatów: 2,5 – 3 cm

  • mieszek (najczęściej jednak roślina nie owocuje – rozmnaża się głównie wegetatywnie)

  • widne lasy liściaste i mieszane, zarośla, parki
  • często wykorzystywany jako roślina okrywowa – tworzy zwarte, gęste łany
  • preferuje gleby żyzne, próchniczne, zasobne w wapń
  • dobrze znosi cień i półcień – to jedna z nielicznych roślin, które doskonale radzą sobie w miejscach słabo nasłonecznionych
  • nie toleruje podmokłych stanowisk

Ciekawostki

  • barwinek w dawnej Polsce uznany był za roślinę miłości – dziewczęta plotły z niego wianki dla ukochanych, a barwinkiem ozdabiano wieńce ślubne
  • w tradycji i symbolice barwinek symbolizował wieczność i życie po śmierci, dlatego często sadzono go na grobach; wierzono w jego magiczną siłę, która pomagała zmarłym przekraczać granice pomiędzy światami – stąd wkładano go do trumny oraz obsadzano nim groby na cmentarzach
  • odgrywał bardzo istotną rolę dla ludności słowiańskiej;  w wielu miejscach Polski był i nadal jest wykorzystywany podczas obrzędów religijnych np.: do ozdabiania koszyczków wielkanocnych
  • w wielu europejskich krajach był uznawany zakwiat czarownic – wierzono, że używały go do magicznych rytuałów

SUROWIEC ZIELARSKI

BARWINEK POSPOLITY – Vinca minor

  • ziele barwinka – Vincae folium

CZAS ZBIORU

  • ziele zbiera się przed lub w czasie kwitnienia IV – VI
    • zbiór przeprowadza się, gdy roślina jest w pełni rozwinięta, co zapewnia maksymalne stężenie substancji czynnych 
    • warto wiedzieć, że kwiaty mają niewielkie działanie fitoterapeutyczne, ale liście podczas kwitnienia wykazują najwyższe stężenie składników aktywnych

SUSZENIE

  • zebrany surowiec należy rozłożyć cienką warstwą w suchym, przewiewnym i zacienionym miejscu
  • w suszarkach w temperaturze do 60˚C

PODSTAWOWE ZWIĄZKI CZYNNE

  • alkaloidy monoterpenowo – indolowe  – (najważniejszym jest winkamina)
  • flawonoidy (kwercetyna, kemferol, rutozyd)
  • kwasy fenolowe (kwas chlorogenowy, kawowy)
  • garbniki
  • olejek eteryczny – w niewielkich ilościach

Znaczenie kwiatów barwinka w fitoterapii
  • zawartość substancji czynnych:
    kwiaty barwinka pospolitego zawierają znacznie mniejsze ilości alkaloidów w porównaniu do liści
  • zastosowanie lecznicze:
    ze względu na niższą zawartość substancji czynnych, kwiaty mają ograniczone zastosowanie w fitoterapii i nie są głównym surowcem leczniczym

DZIAŁANIE

Działanie lecznicze barwinka pospolitego związane jest przede wszystkim z obecnością alkaloidów indolowych, które stanowią jego główną grupę związków czynnych. W roślinie wykryto około 50 różnych alkaloidów, z których najważniejszym jest winkamina – substancja poprawiająca krążenie mózgowe. Inne alkaloidy, takie jak izowinkamina, perwincyna czy ajmalina, również mają wpływ na układ nerwowy i krwionośny. Ich łączna zawartość w surowcu może wynosić od 0,8 do 4% w suchej masie, w zależności od miejsca występowania. To właśnie te związki odpowiadają za działanie nootropowe, hipotensyjne i neuroprotekcyjne barwinka.

  • wspiera układ krążenia
    • poprawia krążenie mózgowe i wieńcowe
    • rozszerza naczynia krwionośne (działanie głównie dzięki winkaminie i flawonoidom)
    • działa przeciwmiażdżycowo
    • obniża ciśnienie krwi (działanie hipotensyjne związane jest z obecnością ajmalicyny, winicyny)
  • nootropowe (prokognitywne)
    • poprawia pamięć, koncentrację i funkcje poznawcze
    • poprawia krążenie mózgowe – (winkamina)
      • rozszerza naczynia krwionośne w mózgu, co wpływa na zwiększenie dopływu tlenu i składników odżywczych do neuronów
      • chroni neurony przed uszkodzeniami, np. w wyniku niedotlenienia
    • wspiera regenerację komórek nerwowych (działanie neuroprotekcyjne)
  • przeciwzapalnie i przeciwutleniające (flawonoidy, garbniki, kwasy organiczne)
    • działa ochronnie na komórki (m.in. mózgowe) dzięki obecności flawonoidów, garbników i kwasów fenolowych
    • spowalnia procesy neurodegeneracyjne i starzeniowe

Barwinek wspiera pracę mózgu i wpływa na funkcjonowanie neuronów nie w sposób bezpośredni, lecz przez poprawę mikrokrążenia

ZASTOSOWANIE

Barwinek w medycynie ludowej – tradycyjne zastosowanie

  • wewnętrznie:
    • w leczeniu biegunek i nieżytów żołądkowo-jelitowych
    • na krwawienia z nosa
    • przy zaflegmieniu płuc i przewlekłym kaszlu
  • zewnętrznie:
    • do leczenia wyprysków skórnych u dzieci
    • przyspieszanie gojenia się ran i otarć

wewnętrzne:

  • układ nerwowy
    • zaburzenia krążenia mózgowego
    • pogorszenie pamięci i koncentracji (zwłaszcza u osób w podeszłym wieku)
    • zawroty i bóle głowy
    • szumy uszne
    • niedotlenienie mózgu
  • układ krążenia
    • nadciśnienie – winkamina oddziaływuje bezpośrednio na mięśnie gładkie naczyń mózgowych powodując ich rozszerzenie (obniża ciśnienie krwi)
    • choroba wieńcowa
    • osłabione serce
    • zastoje żylne i żylaki
    • skłonność do zakrzepów

Zastosowanie terapeutyczne barwinka wg Ożarowskiego
(na podstawie: A. Ożarowski, „Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie”)
  • nadciśnienie tętnicze– szczególnie w przewlekłych, łagodnych postaciach.
  • nerwice wegetatywne– np. z objawami krążeniowymi.
  • zaburzenia krążenia mózgowego, w tym:
    • encefalopatia nadciśnieniowa
    • miażdżyca naczyń mózgowych
    • zwężenie tętnicy szyjnej
    • skutki urazów czaszki
    • stany poudarowe, zakrzepy, wylewy podpajęczynówkowe
  • zaburzenia widzenia o podłożu naczyniowym:
    • retinopatia miażdżycowa
    • zwyrodnienie barwnikowe siatkówki
  • zaburzenia słuchu naczyniowego i choroba Ménière’a
  • zaburzenia krążenia wieńcowego – wspomagająco z flawonoidami z głogu
  • choroby żył kończyn dolnych:
    • żylaki
    • zastoje żylne
    • skłonność do zakrzepów
    • zarostowe zapalenie żył
  • położnictwo i ginekologia(rzadziej):
    • krwawienia hipotoniczne
    • niedostateczna inwolucja (obkurczanie się) macicy po porodzie

ŚRODKI OSTROŻNOŚCI

Sytuacje, które zawsze wymagają ostrożności

  • nadwrażliwość lub alergia na składniki barwinka
  • kobiety w ciąży i karmiące
  • niskie ciśnienie – barwinek może je dodatkowo obniżać
  • zaburzenia krzepnięcia krwi
  • schorzenia serca
  • równoczesne stosowanie leków hipotensyjnych, przeciwzakrzepowych lub neuroleptyków – możliwe interakcje
  • osoby starsze (najczęściej już z istniejącymi chorobami)
  • dzieci (brak wystarczających badań dotyczących bezpieczeństwa)

Ostrzeżenie dotyczące stosowania barwinka

Barwinek pospolity to roślina lecznicza o silnym działaniu, ale jednocześnie zawiera toksyczne alkaloidy, które w nieodpowiednich dawkach mogą działać neuro- i kardiotoksycznie. Szczególnie bogate w te substancje są liście i łodygi. Z tego powodu barwinek nie nadaje się do samodzielnego stosowania – nie powinien być używany w domowym ziołolecznictwie. W fitoterapii wykorzystuje się wyłącznie standaryzowane preparaty (np. z winkaminą), opracowane pod ścisłą kontrolą. To roślina, która działa silnie – dlatego wymaga równie dużej ostrożności.

PRZYKŁADOWE SPOSOBY PRZYRZĄDZANIA

Z bloga dr H. Różańskiego

„Dawek oficjalnych sproszkowanego ziela barwinka nie ma. Ja stosowałem w praktyce dawkę 1,5 g dziennie, sproszkowanego surowca. Kuracja nie może trwać bez przerwy. Po 2 – 3 tygodniach zażywania należy zrobić przynajmniej 2 – tygodniową przerwę. 1,5 g surowca rozdrobnić, zaparzyć w 150 ml wody. Tę ilość wypić w ciągu dnia w trzech porcjach”

Dawkowanie:

  • odwar – 3 razy dz. po 30 ml
  • napar – 3 razy dz. po 30 ml
  • tinctura Vincae – 3 – 4 razy dz. po 40 kropli
  • intractum Vincae – 3-4 razy dz. po 30 – 40 kropli

Obecnie brak jest badań naukowych potwierdzających skuteczność tradycyjnych naparów
z barwinka pospolitego. Większość dostępnych badań koncentruje się na tandaryzowanych ekstraktach i izolowanych związkach, takich jak winkamina czy winpocetyna.
Dlatego w medycynie oficjalnej używane są jedynie nowoczesne formy leków zawierające alkaloidy tej rośliny.

 

BIBLIOGRAFIA

BIBLIOGRAFIA  – botanika

0%
OFERTA SPECJALNA

„Botanika dla Zielarza w pigułce"
to same najważniejsze rzeczy, które powinieneś wiedzieć

Możesz zamówić wersję elektroniczną, która będzie pomocna przy oznaczaniu roślin