W Pigułce

  • bylina, roślina wieloletnia, użytkowa, miododajna, lecznicza, ozdobna
  • kwiaty mają delikatny, słodkawy zapach

    , szczególnie w godzinach przedpołudniowych

  • wzrost: 20 – 60 cm
  • system korzeniowy:
    • wiązkowy, płytki, rozgałęziony
    • liczne korzenie wyrastają z podstawy pędu, tworząc sieć drobnych, gęsto rozgałęzionych korzeni
    • korzenie płytkie, najczęściej do 20 – 30 cm głębokości
  • kłącza:
    • jasnota biała nie tworzy typowych kłączy
    • posiada zdolność do zakorzeniania się części nadziemnych (pełzających pędów) w glebie; w miejscach zakorzenienia powstają nowe rozety liściowe i korzenie przybyszowe

  • łodyga:
    • wzniesiona lub podnosząca się, nierozgałęziona, miękka, czterokanciasta, delikatnie owłosiona
    • zielna przez cały cykl wegetacyjny i dęta (wewnątrz pusta)
    • z czasem w dolnej części może lekko twardnieć, ale nie drewnieje jak u roślin półkrzewiastych
    • dolne partie łodygi bywają lekko nabiegłe purpurowo lub czerwonawo, zwłaszcza u roślin rosnących na pełnym słońcu lub w warunkach suszy
    • osiągająca zwykle 20 – 60 cm wysokości
  •  pędy:
    • mają wyraźnie czworokątny (czworograniasty) przekrój poprzeczny

cechy blaszki liściowej

  • szerokojajowata do sercowatej, z ostrym wierzchołkiem
    • liście znajdujące się tuż przy kwiatach są mniejsze, często o zredukowanej powierzchni, słabo ząbkowane lub z jedynie lekko zarysowanymi klapami
  • brzeg liścia – ostro i nieregularnie ząbkowany, wyraźnie piłkowany
  • nasada liścia – sercowata lub szeroko klinowata, często z wyraźnym wgłębieniem u ogonka.
  • powierzchnia blaszki – matowa, miękka, delikatnie owłosiona zwłaszcza na dolnej stronie, z włoskami pojedynczymi, prostymi
  • wierzchnia strona liścia – matowa, ciemnozielona
  • spodnia strona – jaśniejsza, z widocznym unerwieniem i słabym owłosieniem wzdłuż głównego nerwu
  • liście długoogonkowe, z dobrze wykształconym ogonkiem liściowym (ogonek osadzony bezpośrednio w węzłach pędu)
  • ułożenie liści na łodydze – naprzeciwległe – liście wyrastają parami z węzłów pędu

  • pora kwitnienia: maj – październik (V – X)
    • często kwitnie w dwóch falach jednak główna intensywność kwitnienia przypada na maj i czerwiec
  • barwa kwiatów:
    • korona kwiatowa biała, bez przebarwień
    • u starszych roślin mogą wystąpić lekko kremowe lub żółtawobiałe tony
  • typ kwiatostanu:
    • okółki osadzone w kątach liści – tzw. okółkowe kwiatostany kłosokształtne
    • kwiaty wyrastają w kątach liści parami, tworząc wyraźne nibyokółki, zebrane na łodydze w luźny, pozorny kłos
  • wielkość i kształt kwiatów:
    • pojedyncze kwiaty mają długość około 2 cm
    • korona grzbiecista, dwuwargowa

  • rozłupnia
  • zarośla ruderalne i nadrzeczne zakrzewienia – roślina pospolicie występuje w siedliskach ruderalnych, szczególnie w sąsiedztwie zabudowań wiejskich, przy płotach, na obrzeżach ogrodów, ścieżek i nieużytków
    tworzy zwarte łany w towarzystwiepokrzywy zwyczajnej (Urtica dioica), łopianu, rzepichy, szczawiu, siewek bzu czarnego i innych roślin azotolubnych.
  • przy rowach, drogach i ciekach wodnych, gdzie gleba jest wilgotna,
  • na skrajach wilgotnych lasów liściastych, w miejscach z dostępem do światła, pobocza dróg i przydroża
  • przy ogrodzeniach – na obrzeżach wsi, ogrodów i nieużytków
  • lubi gleby:
    • wilgotne, żyzne i próchnicze – szczególnie tam, gdzie jest dużoazotu (dobrze czuje się w tpowarzystwie innych roślin azotolubnych, np.: pokrzywy zwyczajnej,  łopianu, rzepichy, szczawiu, siewek bzu czarnego i innych roślin azotolubnych
    • nie znosi suszy – potrzebuje świeżej lub lekko wilgotnej gleby, ale nie zalanej wodą
  • preferuje stanowisko lekko półcieniste lecz oświetlone i nasłonecznione – w pełnym cieniu kwitnie słabo, a na pełnym słońcu może więdnąć

W Pigułce

  • bylina, roślina wieloletnia, użytkowa, miododajna, lecznicza, ozdobna
  • kwiaty mają delikatny, słodkawy zapach

    , szczególnie w godzinach przedpołudniowych

  • wzrost: 20 – 60 cm
  • system korzeniowy:
    • wiązkowy, płytki, rozgałęziony
    • liczne korzenie wyrastają z podstawy pędu, tworząc sieć drobnych, gęsto rozgałęzionych korzeni
    • korzenie płytkie, najczęściej do 20 – 30 cm głębokości
  • kłącza:
    • jasnota biała nie tworzy typowych kłączy
    • posiada zdolność do zakorzeniania się części nadziemnych (pełzających pędów) w glebie; w miejscach zakorzenienia powstają nowe rozety liściowe i korzenie przybyszowe

  • łodyga:
    • wzniesiona lub podnosząca się, nierozgałęziona, miękka, czterokanciasta, delikatnie owłosiona
    • zielna przez cały cykl wegetacyjny i dęta (wewnątrz pusta)
    • z czasem w dolnej części może lekko twardnieć, ale nie drewnieje jak u roślin półkrzewiastych
    • dolne partie łodygi bywają lekko nabiegłe purpurowo lub czerwonawo, zwłaszcza u roślin rosnących na pełnym słońcu lub w warunkach suszy
    • osiągająca zwykle 20 – 60 cm wysokości
  •  pędy:
    • mają wyraźnie czworokątny (czworograniasty) przekrój poprzeczny

cechy blaszki liściowej

  • szerokojajowata do sercowatej, z ostrym wierzchołkiem
    • liście znajdujące się tuż przy kwiatach są mniejsze, często o zredukowanej powierzchni, słabo ząbkowane lub z jedynie lekko zarysowanymi klapami
  • brzeg liścia – ostro i nieregularnie ząbkowany, wyraźnie piłkowany
  • nasada liścia – sercowata lub szeroko klinowata, często z wyraźnym wgłębieniem u ogonka.
  • powierzchnia blaszki – matowa, miękka, delikatnie owłosiona zwłaszcza na dolnej stronie, z włoskami pojedynczymi, prostymi
  • wierzchnia strona liścia – matowa, ciemnozielona
  • spodnia strona – jaśniejsza, z widocznym unerwieniem i słabym owłosieniem wzdłuż głównego nerwu
  • liście długoogonkowe, z dobrze wykształconym ogonkiem liściowym (ogonek osadzony bezpośrednio w węzłach pędu)
  • ułożenie liści na łodydze – naprzeciwległe – liście wyrastają parami z węzłów pędu

  • pora kwitnienia: maj – październik (V – X)
    • często kwitnie w dwóch falach jednak główna intensywność kwitnienia przypada na maj i czerwiec
  • barwa kwiatów:
    • korona kwiatowa biała, bez przebarwień
    • u starszych roślin mogą wystąpić lekko kremowe lub żółtawobiałe tony
  • typ kwiatostanu:
    • okółki osadzone w kątach liści – tzw. okółkowe kwiatostany kłosokształtne
    • kwiaty wyrastają w kątach liści parami, tworząc wyraźne nibyokółki, zebrane na łodydze w luźny, pozorny kłos
  • wielkość i kształt kwiatów:
    • pojedyncze kwiaty mają długość około 2 cm
    • korona grzbiecista, dwuwargowa

  • rozłupnia
  • zarośla ruderalne i nadrzeczne zakrzewienia – roślina pospolicie występuje w siedliskach ruderalnych, szczególnie w sąsiedztwie zabudowań wiejskich, przy płotach, na obrzeżach ogrodów, ścieżek i nieużytków
    tworzy zwarte łany w towarzystwiepokrzywy zwyczajnej (Urtica dioica), łopianu, rzepichy, szczawiu, siewek bzu czarnego i innych roślin azotolubnych.
  • przy rowach, drogach i ciekach wodnych, gdzie gleba jest wilgotna,
  • na skrajach wilgotnych lasów liściastych, w miejscach z dostępem do światła, pobocza dróg i przydroża
  • przy ogrodzeniach – na obrzeżach wsi, ogrodów i nieużytków
  • lubi gleby:
    • wilgotne, żyzne i próchnicze – szczególnie tam, gdzie jest dużoazotu (dobrze czuje się w tpowarzystwie innych roślin azotolubnych, np.: pokrzywy zwyczajnej,  łopianu, rzepichy, szczawiu, siewek bzu czarnego i innych roślin azotolubnych
    • nie znosi suszy – potrzebuje świeżej lub lekko wilgotnej gleby, ale nie zalanej wodą
  • preferuje stanowisko lekko półcieniste lecz oświetlone i nasłonecznione – w pełnym cieniu kwitnie słabo, a na pełnym słońcu może więdnąć

Ciekawostki

  • Nieparząca pokrzywa, która tylko udaje
    Jasnota biała często mylona jest z pokrzywą zwyczajną (Urtica dioica) z powodu bardzo podobnego pokroju i ulistnienia.
    Nazwy ludowe jak „głucha pokrzywa” czy „martwa pokrzywa” podkreślają tę cechę.
  • Roślina kobieca
    Jasnota była tradycyjnie stosowana w dolegliwościach kobiecych (np. upławy, bolesne miesiączki), co wiązało ją symbolicznie z czystością i kobiecością. W wielu regionach nazywano ją „zielem panien” lub „zielem dziewic”.
  • Ziele dla ubogich
    Jasnota biała była dawniej wykorzystywana jako pożywienie postne – młode liście dodawano do zup, sałatek i gotowano jak szpinak. Dzięki łagodnemu smakowi zyskiwała popularność na wsiach.
  • Dym z jasnoty w rytuałach oczyszczających
    W niektórych regionach Polski i Europy Wschodniej suszoną jasnotę spalano w palenisku przy porodzie lub chorobie, aby „odgonić zło” i „oczyścić dom” – wierząc, że jej „biały kwiat niesie pokój i łaskę”.
  • Symbol cichej cnoty i kobiecego milczenia
    W dawnych zielnikach i symbolice chrześcijańskiej jasnota była rośliną przypisywaną Matce Boskiej – ze względu na śnieżnobiały kolor kwiatów i łagodne działanie. Kwiat ten miał reprezentować czystość, łagodność i ochronę domowego ogniska.
  • „Kwiat boskiego milczenia”
    Według ludowych podań, jasnota miała wyrosnąć w miejscu, gdzie anioł dotknął ziemi, nie wypowiadając słowa – stąd przypisywano jej duchową moc wyciszania złych emocji.
  • Kwiaty jadalne i dekoracyjne
    Kwiaty jasnoty są słodkawe, lekko miodowe w Można je używać jako jadalne dekoracje do deserów, sałatek i naparów ziołowych.
  • Zioło mnichów i zakonów
    Jasnota była uprawiana w przyklasztornych ogrodach jako ziele o działaniu „czyszczącym” i łagodzącym, często w zestawieniu z melisą, bratkiem i dziewanną.

SUROWIEC ZIELARSKI

JASNOTA BIAŁA – Lamium album L.

  • kwiat jasnoty białej Lamii albi flos

oraz aktualnie rzadko stosowane

  • ziele jasnoty białej Lamii albi herba
  • korzeń jasnoty białej Lamii albi radix

CZAS ZBIORU

  • kwiat
    To najcenniejszy i najczęściej stosowany surowiec, zarejestrowany w wielu farmakopeach europejskich
    • zbioru dokonuje się w okresie kwitnienia: maj – sierpień (V – VIII)
      • zbiera się wyłącznie w pełni rozwinięte kwiaty, bez kielichów.
      • surowiec powinien być biały, suchy, aromatyczny, lekko słodkawy w zapachu

SUSZENIE

  • kwiat 
    • zebrane kwiaty najlepiej suszyć w temperaturze pokojowej, w zacienionym i przewiewnym miejscu, z dala od bezpośredniego światła słoneczneg
      • uwaga! kwiaty łatwo ulegają fermentacji i szybko tracą barwę, jeśli są suszone w zbyt wilgotnym środowisku
    • w suszarkach – w temperaturze nieprzekraczającej 35 °C (optymalnie 30 – 35 °C)

Kwiaty jasnoty, jeśli są nieprawidłowo suszone lub zbierane szybko ciemnieją i tracą tym samym swoje właściwości. Dzieje się tak gdy:

  • podczas suszenia jest zbyt wysoka wilgotność powietrza
  • surowiec był zbierany np. po deszczu lub z rosą
  • kwiaty podczas zbierania były za bardzo ugniatane

Prawidłowo wysuszone kwiaty powinny zachować barwę kremowo – białą,  delikatny zapach i być kruche w dotyku.
Należy przechowywać je w szczelnie zamkniętych pudełkach

PODSTAWOWE ZWIĄZKI CZYNNE

  • kwiat:
    • flawonoidy
    • śluzy
    • irydoidy
    • fenolokfwasy
    • olejek eteryczny
    • garbniki

DZIAŁANIE

  • kwiaty

wewnętrzne:

  • powlekające i regenerujące na nabłonek oraz błony śluzowe
    • kwiaty jasnoty białej mają szczególne powinowactwo z błonami śluzowymi różnych narządów
  • przeciwzapalnie – działanie irydoidów
  • wykrztuśne (mukolityczne) – zwiększa wydzielanie śluzu w drogach oddechowych i ułatwia jego usuwanie
  • uszczelniające na ściany naczyń włosowatych
  • przeciwkrwotoczne– hamuje drobne krwawienia, szczególnie z narządów rodnych
  • przeciwwysiękowe – obserwowane w kontekście działania ściągającego i przeciwzapalnego – zmniejszenie obrzęków i przesięków z naczyń włosowatych
  • ściągające
  • fungistatyczne, antybakteryjne
  • żółciopędne – działanie łagodne
  • ochronne na miąższ wątroby – związane z działaniem przeciwzapalnym, przeciwutleniającym i żółciopędnym
  • rozkurczowe – działanie na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego i macicy – prawdopodobnie związane z flawonoidami i iridoidami
  • wspierające funkcje przemiany materii

Najlepiej udokumentowane działania to: osłaniające, przeciwzapalne, ściągające, wykrztuśne i łagodnie przeciwbakteryjne. Inne działania (ogólnoustrojowe):

  • działanie przeciwkrwotoczne
  • działanie przeciwwysiękowe
  • działanie przeciwbakteryjne, fungistatyczne
  • działanie żółciopędne
  • łagodne działanie hepatoprotekcyjne

ZASTOSOWANIE

  • kwiat

wewnętrzne:

  • układ moczowo – płciowy (wewnętrzne i zewnętrzne zastosowanie)
    • obfite, bolesne i nieregularne miesiączki (napar + nasiadówki)
    • krwawienia maciczne, pozamiesiączkowe
    • białe upławy (napar + nasiadówki)
    • zapalenie pochwy, szyjki macicy
    • zapalenie przydatków
    • zapalenie pęcherza, skurcze
    • kamica moczowa
    • prostata (łagodne objawy zapalne)
    • okres menopauzy
      Działanie to opiera się na działaniu ściągającym, przeciwzapalnym i przeciwkrwotocznym. Wskazania te są silnie zakorzenione w praktyce ludowej, choć słabiej zbadane klinicznie
  • układ oddechowy
    • nieżyt gardła, krtani i oskrzeli, przewlekły kaszel
    • przewlekłe zapalenie oskrzeli
    • chrypka, suchy kaszel, oczyszczanie dróg oddechowych
    • palacze i osoby przebywające w zanieczyszczonych, zapylonych pomieszczeniach – kwiaty jasnoty zwiększają ilość produkowanego w drogach oddechowych śluzu i rozrzedzają go, co wpływa na oczyszczenie oskrzeli – wskazane zarówno u palaczy tytoniu, z uporczywym kaszlem jak i dla osób, które wdychają znaczne ilości pyłów
  • układ nerwowy i ogólny stan psychiczny
    • podniecenie nerwowe, bezsenność, lęk, stres
    • okres przekwitania – jako środek wyciszający i łagodzący objawy emocjonalne
      Jasnota wykazuje delikatne działanie uspokajające – przypisuje się to kombinacji flawonoidów i śluzów. Działanie nie jest jednak potwierdzone badaniami klinicznymi
  • układ pokarmowy
    • nieżyt żołądka i jelit
    • zaburzenia trawienia
    • hemoroidy
    • zaparcia
    • niewydolność wątroby
      Działanie ściągające, przeciwzapalne i rozkurczowe potwierdza tradycyjne użycie. Zawarte flawonoidy i garbniki wspierają trawienie i pracę jelit
  • układ krwionośny
    • kruchość naczyń krwionośnych – napary i okłady
    • stany zapalne żył – okłady
  • zaburzenia metaboliczne
    • zaburzenia przemiany materii
    • przewlekłe choroby skóry na tle metabolicznym

zewnętrzne:

  • trądzik, wysypka, stany zapalne skóry
  • trudno gojące się rany, owrzodzenia – przemywania naparami
  • upławy – irygacje lub / i nasiadówki
  • stany zapalne pochwy – nasiadówki / płukanki
  • hemoroidy – wlewy, nasiadówki
  • problemy z oczami: oczy zmęczone, opuchnięte, zacienione, podkrążone, podrażnione, ze stanami zapalnymi w tym zapalenie spojówek – przemywania oczu naparem

  • W lecznictwie ludowym kwiaty jasnoty białej zalecane były w okresie klimakterium, w schorzeniach dróg moczowo – płciowych, w zapaleniu przewodu pokarmowego, w stanach zapalnych żył, obrzękach reumatycznych i w okładach na siniaki
  • Odwar z kwiatów jasnoty stosowano doustnie także w biegunkach niemowląt i małych dzieci

ŚRODKI OSTROŻNOŚCI

Sytuacje, które zawsze wymagają ostrożności:

  • nadwrażliwość lub alergia na składniki jasnoty – bardzo rzadko spotykane
  • kobiety w ciąży i karmiące
    • nie przeprowadzono badań toksykologicznych ani klinicznych dotyczących wpływu jasnoty białej na ciążę lub laktację
  • dzieci poniżej 12 roku życia
    • chociaż tradycyjnie napar był podawany dzieciom (np. przy biegunkach lub kaszlu), brakuje badań potwierdzających bezpieczeństwo i skuteczność u niemowląt i małych dzieci

Nie są znane żadne zagrożenia dla zdrowia ani skutki uboczne w związku z prawidłowym podawaniem wyznaczonych dawek terapeutycznych

PRZYKŁADOWE SPOSOBY PRZYRZĄDZANIA

1. Napar z kwiatu jasnoty białej (herbatka ziołowa)

Składniki:

  • 1 łyżka suszonych kwiatów jasnoty białej
  • 250 ml wrzącej wody

Przepis:
Zalać kwiaty wrzątkiem, przykryć i parzyć przez 10 – 15 minut. Następnie przecedzić.

Dawkowanie:
Pić 2 – 3 razy dziennie po 1 szklance – najlepiej między posiłkami.

Działanie i zastosowanie:
Działa osłaniająco, przeciwzapalnie, łagodnie wykrztuśnie, wspomaga leczenie nieżytów gardła, przeziębień, kaszlu, a także zaburzeń miesiączkowania i upławów.


2. Odwar z ziela jasnoty białej (mocniejszy niż napar)

Składniki:

  • 2 łyżki ziela (liście + kwiaty)
  • 300 ml wody

Przepis:
Zalać zimną wodą, doprowadzić do wrzenia i gotować pod przykryciem przez 5 – 7 minut, następnie odstawić na 10 minut i przecedzić.

Dawkowanie:
Po ½ szklanki 2 – 3 razy dziennie, można stosować także zewnętrznie.

Działanie i zastosowanie:
Pomocny w stanach zapalnych błon śluzowych (jelit, pochwy, odbytu), w leczeniu hemoroidów, obrzęków, zapaleń skóry, jako płukanka lub nasiadówka.


3. Nalewka z jasnoty białej (na spirytusie lub wódce)

1. Składniki:

  • 50 g świeżych kwiatów lub ziela
  • 250 ml alkoholu 40 – 50% (spirytus rozcieńczony lub wódka)

Przepis:
Zalać ziele alkoholem, szczelnie zamknąć, odstawić na 14 dni w ciemnym miejscu, codziennie wstrząsać. Przecedzić, przelać do butelki z ciemnego szkła.

Dawkowanie:
15 – 20 kropli 1 – 3 razy dziennie w niewielkiej ilości wody lub herbaty ziołowej.

Działanie i zastosowanie:
Działa przeciwzapalnie, ściągająco, tonizująco, wspiera krążenie i przemianę materii, łagodzi objawy menopauzy i dolegliwości trawienne.


4. Gliceryt z jasnoty (bezalkoholowy wyciąg dla dzieci i osób wrażliwych)

Składniki:

  • 1 część suszonych kwiatów
  • 3 części mieszanki gliceryny i wody (w proporcji 3:1)

Przepis:
Zalać ziele mieszanką, odstawić w ciemnym miejscu na 3 tygodnie, przecedzić.

Dawkowanie:
Dorośli: 1 łyżeczka 2 – 3 razy dziennie
Dzieci: 10 – 15 kropli w wodzie lub soku

Działanie i zastosowanie:
Łagodnie działa osłaniająco na gardło, uspokajająco i wykrztuśnie, bez alkoholu – odpowiednie dla dzieci, kobiet w ciąży (po konsultacji), osób starszych.


Kąpiel z jasnoty białej (do skóry i śluzówek)

1. Składniki:

  • 3 – 4 łyżki suszonego ziela jasnoty
  • 1 litr wrzącej wody

Przepis:
Zalać surowiec wrzątkiem, parzyć pod przykryciem 20 minut, przecedzić i wlać do wanny z ciepłą wodą.

Dawkowanie:
Kąpiel przez 15 – 20 minut, 2 – 3 razy w tygodniu.

Działanie i zastosowanie:
Działa przeciwzapalnie, przeciwświądowo, regenerująco, szczególnie w przypadku egzemy, trądziku, stanów zapalnych pochwy i skóry.


Macerat na zimno (dla delikatnej skóry i błon śluzowych)

Składniki:

  • 1 łyżka suszonych kwiatów jasnoty
  • 250 ml przegotowanej, letniej wody

Przepis:
Zalać kwiaty wodą i odstawić na 6 – 8 godzin, przecedzić.

Dawkowanie:
Do picia (1 – 2 razy dziennie), płukania gardła lub przemywania skóry.

Działanie i zastosowanie:
Bardzo delikatny środek o działaniu osłaniającym, przeciwzapalnym, chłodzącym – szczególnie przy podrażnieniach jamy ustnej, błon śluzowych i skóry u dzieci, seniorów lub alergików.


BIBLIOGRAFIA

BIBLIOGRAFIA  – botanika

0%
OFERTA SPECJALNA

„Botanika dla Zielarza w pigułce"
to same najważniejsze rzeczy, które powinieneś wiedzieć

Możesz zamówić wersję elektroniczną, która będzie pomocna przy oznaczaniu roślin