Potrzebujesz nowego wyszukiwania?
Jeśli nie znalazłeś tego, czego szukałeś, spróbuj nowego wyszukiwania!
BARWINEK POSPOLITY
Vinca minor L.
- widne lasy liściaste i mieszane, zarośla, parki
- często wykorzystywany jako roślina okrywowa – tworzy zwarte, gęste łany
- preferuje gleby żyzne, próchniczne, zasobne w wapń
- dobrze znosi cień i półcień – to jedna z nielicznych roślin, które doskonale radzą sobie w miejscach słabo nasłonecznionych
- nie toleruje podmokłych stanowisk
CHMIEL ZWYCZAJNY
Humulus lupulus L.
- nadrzeczne zarośla (łozowiska, łęgowe lasy olszowo – wierzbowe i jesionowo – topolowe)
- wilgotne lasy liściaste (łęgowe i grądowe) – szczególnie na obrzeżach lasów, w miejscach z dostępem do światła
- zarośla ruderalne i nadrzeczne zakrzewienia (w tym zarośla pokrzywowe, łopianowe, chętnie pojawia się przy ciekach wodnych i rowach;
- przydroża, stare ogrodzenia, podmurówki, skraje pól i ogrodów – tam, gdzie gleba jest wilgotna i zasobna w azot, a roślina może znaleźć podporę do wspinania
- preferuje gleby świeże do wilgotnych, głębokie, próchniczne, bogate w azot i składniki mineralne
- stanowisko nasłonecznione lub lekko zacienione
BORÓWKA CZERNICA
Vaccinium myrtillus L.
- lasy iglaste i mieszane o kwaśnym podłożu (bory sosnowe, świerkowe, borówki świerkowe, subalpejskie świerczyny górskie)
- świeże i wilgotnawe lasy liściaste na podłożu kwaśnym (kwaśne buczyny, dąbrowy, grądy na ubogich siedliskach)
- polany, skraje lasów, wrzosowiska, murawy borowe, zarośla górskie;
często pojawia się na obrzeżach lasów, polanach śródleśnych, a także na wrzosowiskach i porębach, gdzie światło częściowo dociera do runa leśnego - lubi gleby:
- kwaśne, humusowe, bielicowe lub torfiasto – próchniczne, często przepuszczalne, umiarkowanie wilgotne, ubogie w azot i składniki mineralne o odczynie kwaśnym (pH 3,5–5,5)
- preferuje stanowisko lekko półcieniste lecz oświetlone – najlepiej rośnie przy rozproszonym świetle (np. w lukach koron drzew), ale znosi lekkie ocienienie
BORÓWKA BRUSZNICA
Vaccinium vitis idaea L.
- bory sosnowe (bory suche, świeże i mieszane, wrzosowiska i borówczyska– siedliska o kwaśnym odczynie gleby, często z dominacją sosny zwyczajnej i z udziałem roślin wrzosowatych
- bory iglaste i ich obrzeża– szczególnie tam, gdzie dostępne jest rozproszone światło
- lubi gleby:
- bardzo kwaśne (pH 3,5 – 5,5), często o niskiej zawartości próchnicy, ale dobrze przepuszczalne
- preferuje podłoża suche do umiarkowanie wilgotnych, ale z dobrą retencją – roślina dobrze przystosowana do suszy glebowej (dzięki liściom skórzastym i mikoryzie)
- preferuje stanowiska słoneczne, ale toleruje lekkie zacienienie (np. w borach sosnowych o luźnym drzewostanie
ŚLEDZIENNICA SKRĘTOLISTNA
Chrysosplenium alternifolium L.
- wilgotne lasy liściaste i mieszane (głównie łęgi, grądy wilgotne)
- źródliska, brzegi strumieni, rowy leśne, zacienione brzegi potoków górskich
- zacienione i półcieniste miejsca w lasach, często pod okapem drzew
- czasem występuje też na torfowiskach przejściowych lub źródliskowych, ale nie jest typową rośliną torfowisk wysokich
- lubi gleby wilgotne do mokrych oraz zasobne w próchnicę i stale nawilgocone
- roślina cieniolubna lub umiarkowanie cieniolubna – dobrze rośnie w miejscach o rozproszonym świetle, ale znosi też całkowite zacienienie
BLUSZCZYK KURDYBANEK
Glechoma hederacea L.
- rośnie w zaroślach, na przydrożach, przychaciach, łąkach, miedzach, obrzeżach pól i lasów, a także na wilgotnych brzegach rzek, jezior i bagien; często występuje również w lasach liściastych
- w uprawach rolnych, a zwłaszcza w ogrodach, jest pospolitym chwastem.
- preferuje gleby zasobne w składniki mineralne, szczególnie bogate w azot
- na terenie całej Polski występuje dość pospolicie.
BLUSZCZ POSPOLITY
Hedera helix L.
- wilgotne i cieniste lasy liściaste– szczególnie grądowe, dąbrowy, buczyny i łęgi jesionowe, gdzie tworzy płożące lub wspinające się pędy w runie leśnym i na pniach drzew
- żyzne lasy parkowe i śródparkowe– rośnie u podstaw drzew, tworzy zwarty kobierzec lub wspina się po pniach
- zacienione zarośla ruderalne, miejskie zakrzaczenia, skraje murów, ruiny, parki i cmentarze– doskonale przystosowany do warunków miejskich
- skraje lasów i cieniste przydroża, szczególnie w miejscach o ograniczonym dostępie światła, ale stale wilgotnych
- ściany budynków, mury oporowe, stare ogrodzenia, kamienne ogrodzenia i płoty– dzięki korzeniom czepnym zasiedla pionowe powierzchnie nie tylko w naturze, ale i w krajobrazie kulturowym
- lubi gleby:
- próchniczne, wilgotne, dobrze przepuszczalne, zasobne w składniki pokarmowe, szczególnie azotowe, o odczynie obojętnym do lekko zasadowego (pH 6,5 – 7,5)
- preferuje stanowiska cieniste do półcienistych– znosi głęboki cień, ale najbujniej rozwija się przy rozproszonym świetle, zwłaszcza na brzegach lasów lub przy podporach
