Potrzebujesz nowego wyszukiwania?
Jeśli nie znalazłeś tego, czego szukałeś, spróbuj nowego wyszukiwania!
BYLICA POSPOLITA
Artemisia vulgaris L.
- zarośla ruderalne, przydroża, ugory i nieużytki – bylica pospolita jest gatunkiem typowo ruderalnym, powszechnie zasiedlającym miejsca przekształcone przez człowieka, o dużej dostępności światła i zaburzonej strukturze gleby (np. po budowie, orce, zryciu).
- skraje pól, ogrodów i rowów melioracyjnych – bardzo często spotykana wzdłuż granic działek, ogrodzeń, przy murach i fundamentach, gdzie gleba jest próchniczna, rozluźniona i zasobna w azot.
- często towarzyszy takim roślinom jak pokrzywa zwyczajna, łopian czy szczaw tępolistny
- nasypy kolejowe, torowiska, pobocza dróg, tereny kolejowe i przemysłowe – wykazuje dużą odporność na zasolenie, zanieczyszczenia i antropopresję.
- skraje lasów liściastych i zarośli nadrzecznych
- wysypiska, miejsca po rozbiórkach, ruiny
- lubi gleby:
- próchniczne lub gliniasto-próchniczne, bogate w azot i fosfor
- preferuje stanowiska:
- nasłonecznione lub półcieniste, ale pełne słońce zdecydowanie sprzyja intensywnemu wzrostowi i kwitnieniu
CHMIEL ZWYCZAJNY
Humulus lupulus L.
- nadrzeczne zarośla (łozowiska, łęgowe lasy olszowo – wierzbowe i jesionowo – topolowe)
- wilgotne lasy liściaste (łęgowe i grądowe) – szczególnie na obrzeżach lasów, w miejscach z dostępem do światła
- zarośla ruderalne i nadrzeczne zakrzewienia (w tym zarośla pokrzywowe, łopianowe, chętnie pojawia się przy ciekach wodnych i rowach;
- przydroża, stare ogrodzenia, podmurówki, skraje pól i ogrodów – tam, gdzie gleba jest wilgotna i zasobna w azot, a roślina może znaleźć podporę do wspinania
- preferuje gleby świeże do wilgotnych, głębokie, próchniczne, bogate w azot i składniki mineralne
- stanowisko nasłonecznione lub lekko zacienione
BORÓWKA CZERNICA
Vaccinium myrtillus L.
- lasy iglaste i mieszane o kwaśnym podłożu (bory sosnowe, świerkowe, borówki świerkowe, subalpejskie świerczyny górskie)
- świeże i wilgotnawe lasy liściaste na podłożu kwaśnym (kwaśne buczyny, dąbrowy, grądy na ubogich siedliskach)
- polany, skraje lasów, wrzosowiska, murawy borowe, zarośla górskie;
często pojawia się na obrzeżach lasów, polanach śródleśnych, a także na wrzosowiskach i porębach, gdzie światło częściowo dociera do runa leśnego - lubi gleby:
- kwaśne, humusowe, bielicowe lub torfiasto – próchniczne, często przepuszczalne, umiarkowanie wilgotne, ubogie w azot i składniki mineralne o odczynie kwaśnym (pH 3,5–5,5)
- preferuje stanowisko lekko półcieniste lecz oświetlone – najlepiej rośnie przy rozproszonym świetle (np. w lukach koron drzew), ale znosi lekkie ocienienie
