ATLAS ROŚLIN - wg siedliska - STANOWISKA SŁONECZNE

Hypericum perforatum L.

• słoneczne, suche łąki i pastwiska
• przydroża, pobocza polnych dróg i ścieżek, nasypy kolejowe i wały, miedze, ugory, pastwiska, obrzeża pól, skraje łąk i terenów uprawnych
• lubi gleby:
  • suche do umiarkowanie wilgotnej, przepuszczalne, o odczynie zasadowym do obojętnego
• preferuje stanowisko wybitnie nasłonecznione (nie toleruje silnego zacienienia)

Betonica officinalis L.

• świetliste lasy, zarośla, miedze, uprawy i łąki
• lubi gleby suche do lekko wilgotnych

Artemisia vulgaris L.

• zarośla ruderalne, przydroża, ugory i nieużytki – bylica pospolita jest gatunkiem typowo ruderalnym, powszechnie zasiedlającym miejsca przekształcone przez człowieka, o dużej dostępności światła i zaburzonej strukturze gleby (np. po budowie, orce, zryciu).
• skraje pól, ogrodów i rowów melioracyjnych – bardzo często spotykana wzdłuż granic działek, ogrodzeń, przy murach i fundamentach, gdzie gleba jest próchniczna, rozluźniona i zasobna w azot.
• często towarzyszy takim roślinom jak pokrzywa zwyczajna, łopian czy szczaw tępolistny
• nasypy kolejowe, torowiska, pobocza dróg, tereny kolejowe i przemysłowe – wykazuje dużą odporność na zasolenie, zanieczyszczenia i antropopresję.
• skraje lasów liściastych i zarośli nadrzecznych
• wysypiska, miejsca po rozbiórkach, ruiny
• lubi gleby:
  • próchniczne lub gliniasto-próchniczne, bogate w azot i fosfor
• preferuje stanowiska:
  • nasłonecznione lub półcieniste, ale pełne słońce zdecydowanie sprzyja intensywnemu wzrostowi i kwitnieniu

Humulus lupulus L.

• nadrzeczne zarośla (łozowiska, łęgowe lasy olszowo – wierzbowe i jesionowo – topolowe)
• wilgotne lasy liściaste (łęgowe i grądowe) – szczególnie na obrzeżach lasów, w miejscach z dostępem do światła
• zarośla ruderalne i nadrzeczne zakrzewienia (w tym zarośla pokrzywowe, łopianowe, chętnie pojawia się przy ciekach wodnych i rowach;
• przydroża, stare ogrodzenia, podmurówki, skraje pól i ogrodów – tam, gdzie gleba jest wilgotna i zasobna w azot, a roślina może znaleźć podporę do wspinania
• preferuje gleby świeże do wilgotnych, głębokie, próchniczne, bogate w azot i składniki mineralne
• stanowisko nasłonecznione lub lekko zacienione

Vaccinium vitis idaea L.

• bory sosnowe (bory suche, świeże i mieszane, wrzosowiska i borówczyska– siedliska o kwaśnym odczynie gleby, często z dominacją sosny zwyczajnej i z udziałem roślin wrzosowatych
• bory iglaste i ich obrzeża– szczególnie tam, gdzie dostępne jest rozproszone światło
• lubi gleby:
  • bardzo kwaśne (pH 3,5 – 5,5), często o niskiej zawartości próchnicy, ale dobrze przepuszczalne
  • preferuje podłoża suche do umiarkowanie wilgotnych, ale z dobrą retencją – roślina dobrze przystosowana do suszy glebowej (dzięki liściom skórzastym i mikoryzie)
• preferuje stanowiska słoneczne, ale toleruje lekkie zacienienie (np. w borach sosnowych o luźnym drzewostanie

Archangelica officinalis L.

• preferuje wilgotne łąki na terenach górskich i podgórskich
• spotykany w zaroślach i nad brzegami potoków
• najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych lub w półcieniu
• wymaga gleb żyznych, próchniczych i przepuszczalnych: czarnoziemy, lessy, mady

Verbascum thapsiforme  lub syn. Verbascum densiflorum

słoneczne wzgórza, tereny ruderalne, przydroża, zręby leśne, skały, żwirowiska
lubi gleby piaszczyste i kamieniste
roślina światłolubna, nie znosi zacienienia

Grindelia robusta Nutt.

• preferuje miejsca nasłonecznione i wilgotne gleby (choć całkiem dobrze radzi sobie w warunkach suszy)
• największe uprawy tej rośliny znajdują się w Kalifornii, gdzie występuje naturalnie na suchych, piaszczystych i trawiastych terenach